Het orkest van de engeltjes eindelijk compleet...

In de orgelkast van onze kerk zijn de schattige engeltjes uit de glasramen van de vorige kerk uit 1904 bewaard. Ze zijn daar op hun plaats: die engeltjes bespelen allerlei hemelse instrumenten, samen met ons grote orgel vormen zijn een hemels ensemble. Maar wie de instrumenten op die glasramen bestudeert, moet vaststellen dat er één hemels instrument ontbreekt: de harp is niet te vinden. Zondag 25 september, tijdens het slotconcert van onze Zomerse Orgelklanken, is dat gebrek weggewerkt. Judith Soumillon had haar prachtige harp meegebracht, en samen met Wannes Vanderhoeven speelden zij ons een hemels programma.

Judith Soumillon staat aan het begin van een veelbelovende carrière. Haar opleiding als harpiste begon zij aan het Conservatorium van Mechelen en het Lemmensinstituut te Leuven. Wie haar hoort zal niet verwonderd zijn dat ze haar diploma met felicitaties van de jury behaalde. In haar nog korte loopbaan heeft zij op zeer diverse podia opgetreden in binnen- en buitenland, en heeft ze al diverse prijzen gewonnen, onder andere het Belfius Classics Concours.
Wannes Vanderhoeven geeft les en begeleidt op het Conservatorium van Mechelen, en is gastprofessor aan het Departement Muziek en Dramatische kunst van Artesis Plantijn Hogeschool te Antwerpen. Hij heeft uitvoeringen op zijn naam in Belgrado en Toulouse, en werkt aan projecten met kunstenaars uit andere kunstgenres, zoals de actrices Inge Lerno en Sara Vanderstappen. Hij heeft ook op harmonium de vertoning begeleid van een ‘stomme film’ uit 1915 van Cecil B. Demille: Carmen. Daarnaast is hij de vaste begeleider van het koor Helicon, alwaar een zekere Herman Augustijns een vaste waarde is...

Van de kerkstoel naar de operazetel...
Deze twee veelzijdige kunstenaars hebben de vele aanwezigen die avond niet alleen een heerlijk concert geschonken, ze hebben ons ook iets geleerd: dat orgel en harp het uitstekend met elkaar kunnen vinden. Ook in de wereld van de musici was niet iedereen daarvan overtuigd: er is maar weinig muziek geschreven voor beide instrumenten. De Aria in Classic Style van de Marcel Grandjany, zelf een uitstekend harpist die een groot gedeelte van zijn carrière in de Verenigde Staten uitbouwde, is er een voorbeeld van. Judith Soumillon en Wannes Vanderhoeven lieten horen hoe mooi en sereen deze muziek kon zingen, gedragen door de akoestiek van onze kerk.
Zij brachten ook enkele solowerken voor hun instrument: Wannes liet een meditatief Adagio horen van Frank Bridge, een van de hele groten van de Britse muziek, een inderdaad heldhaftige Marche Héroique van Alfred Brewer, en een Elegy van George Ball. Deze drie componisten schreven voor het orgel, maar we hoorden ook een bewerking van  balletmuziek: als de Pizzicati uit Sylvia van Leo Delibes uit de orgelpijpen dartelden, waanden we ons even in de pluchen zetels van een of anderen zaal in Parijs. Judith vulde de ruimte met de volle en rijke klanken van haar feeëriek instrument in een Zortzico, een temperamentvolle Spaanse dans van Jesús Guridi, en we hoorden La Mandoline van Elias Alvars op de harp die broos klonk als glas en toch krachtig was.
Samen lieten ze nog een bewerking voor harp en orgel horen van het Intermezzo uit L’ Arlésienne van Georges Bizet. Weer danste balletmuziek door de kerk. Het leek of we de tutu’s hoorden ruisen.
En als we dachten dat het niet mooier meer kon zijn, brachten als afsluiter de Méditation van Charles Gounod. Toepasselijker kon hun keuze niet zijn: allemaal herkenden we de muziek van het Ave Maria.
Een ongewone combinatie? Het leek alsof de muziek voor onze kerk geschreven was, zo natuurlijk en harmonisch klonk het samenspel, zo meeslepend werden we door Judith en Wannes begeleid op een reis door dat voor ons onbekende muzikale landschap. De overtuiging en bezieling van beide kunstenaars sloeg over op het publiek. Hun aangename en verhelderende toelichting bij de gespeelde werken droeg ertoe bij dat de afstand tussen publiek en uitvoerders verdween. Samen hebben we van heel mooie en diepe muziek mogen genieten. Het was een dankbaar publiek dat nadien huiswaarts keerde.

Marc